Presentie en Rust

Neuzend door wat oude berichten op mijn Facebookpagina kwam ik een verhaal tegen dat ik had gepost in de lente van 2019. Het betrof een reflectie op een gebeurtenis van die dag en een ervaring enkele dagen daaraan voorafgaand. Na herlezing voel ik nog steeds de impact en relevantie ervan. Nu in verband met mijn werkzaamheden als iQ Coach. In verkorte vorm, uit het Engels vertaald, gaat het bericht als volgt.

“Vandaag reed ik naar Albert Heijn om wat boodschappen te kopen. Op weg ernaartoe flitste een gedachte door mijn hoofd. Iets over heling. Vervolgens kwam een herinnering bovendrijven aan een gesprek dat ik kortgeleden met een goede vriendin had in Amsterdam. Wat was het dat mij nu deed denken aan deze schijnbaar ongerelateerde gebeurtenissen?

Ik voelde mij vandaag wat opgewekter sinds lange tijd. Nu had ik al twee dagen griepverschijnselen dus mijn fysieke conditie had er niets mee te maken. Opeens was er dat gevoel, of was het een gedachte? Het was in ieder geval geen gewone gedachte in woorden. Ik zou het nu het beste kunnen beschrijven als een ‘vluchtige gevoelsvorm gedachte’. Inderdaad, niet echt duidelijk, maar ik besefte vrijwel direct dat er veel waarheid in besloten lag.

Want waarom voelde ik mij vandaag meer energiek, ontspannen en zelfs gelukkig? Bewust en onbewust hield het me bezig en een paar uur later kreeg ik na reflectie meer inzicht.

Waar ging dat gesprek over waaraan ik moest denken? Met mijn vriendin had ik gesproken over verschillende persoonlijke onderwerpen en ter illustratie deelde ik een aantal manieren waarop ik altijd de mist in ga. Allerlei vormen van gedrag waarvan ik weet dat het niet goed voor mij is en beter niet zou moeten doen maar toch doe. Of andersom, dat ik weet wat wel goed voor mij is en beter wel zou moeten doen maar nalaat. En dat ik mij soms schaam over deze vormen van gedrag. Maar ze desondanks niet verander uit onmacht, onwil, gebrek aan wilskracht wat dan ook. Terwijl ik hierover praatte luisterde mijn vriendin met aandacht maar kwam niet met suggesties dat ik iets moest veranderen. En juist dat was voor mij een helende reactie. Door niet te oordelen of met allerlei oplossingen aan te komen maar ‘gewoon’ werkelijk aanwezig te zijn, ontving ik de boodschap dat ik ‘in orde’ was zoals ik was. Een bijzonder moment.

We veroordelen ons ‘zelf’ al zo vaak dat het extra pijn doet als de mensen waarvan we houden onze ‘zelf’-oordelen lijken te bevestigen. De diepere betekenis van een healing die ik in het verleden heb geleerd werd ook helder. Ik kon de waarheid ervan nu ook voelen. Het komt er in het kort op neer dat het meest helende dat je soms kan doen is om te luisteren en te vertrouwen op de reeds aanwezige heelheid die iemand al in zich draagt.”

De PILLAR-methodiek

Vooruit in de tijd naar mei 2020 en mijn werk als iQ Coach. Voor mij is duidelijk dat de P (Presentie) uit de PILLAR-Methodiek, waar alle iQ Coaches van gebruik maken, het meest helende is wat er maar kan zijn. Voor mijzelf, voor de mensen om mij heen met wie ik dagelijks in contact ben en dus ook voor contact met mijn cliënten. Ja er moet mogelijk van alles geregeld worden en we kunnen oefenen met gedrag en het netwerk inschakelen etc. Maar alles begint met Presentie. Gewoon Presentie. Niet van alles willen doen maar zijn, werkelijk aanwezig zijn.

Ruimte en Rust

Dat creëert een ruimte en rust waarin de zaadjes van heling hun eigen plek kunnen vinden. Uiteindelijk eindigt alles ook weer met Presentie. Weliswaar staat de R uit PILLAR voor Rust maar voor mij betekent dat simpelweg dat de cliënt in rust, zelf weer meer Present kan zijn. De cirkel is dan rond. Mijn Presentie stimuleert Presentie.

Een klein voorbeeld uit mijn praktijk. Kortgeleden bezocht ik een mogelijke cliënt om een intake af te ronden. Uiteraard met inachtneming van de regels en richtlijnen m.b.t. covid19. Ik had twee uur gepland voor het gesprek. Ruim voldoende dacht ik maar weet intussen ook dat het anders kan lopen en had die mogelijkheid meegenomen.

Na aankomst bij de cliënt vroeg ik hoe het met hem ging. Dat leidde tot een gesprek van ruim een uur. Was dat verspilde tijd? Ik moest namelijk alleen mijn intake afronden door enkele vragen te stellen. Het antwoord is uiteraard nee. Presentie gaat altijd voor. Aansluiten bij wat in het moment gebeurt. Dat is helend en werkt door in vele bewustzijnslagen.

Ik ben ervan overtuigd dat Presentie ervoor zorgde dat de cliënt in zijn eigen tempo kon ontspannen en vervolgens de omschakeling kon maken om mijn vragen te beantwoorden. Verder ben ik er ook van overtuigd dat Presentie en oprechte aandacht ervoor zorgde dat deze cliënt genoeg vertrouwen voelde om zijn historie met mij te delen. Een waar voorrecht.

Zie andere relevante blogartikelen