Luisteren in het kader van gezondheid

Vroeger moest je luisteren, naar de juf, je ouders. Dat betekende vaak niet meer als opvolgen van wat er gezegd werd. Meestal zat er een directieve toon onder, je had geen keus, het was een opdracht, verbod of bevel. Dat voelde niet fijn en niet vrij. Het was eenrichtingsverkeer, geen wederzijds luisteren.

In trainings- en therapieland leren we ook gericht te zijn op luisteren, maar dan in de zin van de ander bevragen, om een beeld te krijgen wat er bij de ander speelt. In mijn eigen hoofd noem ik het wel eens uitluisteren. Zo krijgt luisteren weer een diepere betekenis. Als iemand mij Uitluistert, dan stelt diegene vragen over hetgeen ik vertel, om mij nauwkeuriger te kunnen begrijpen en verstaan. Dat voelt wel fijn, dan krijg ik stem en mag ik zoeken naar eigen woorden om mezelf te verhelderen en steeds preciezer te zijn in wat ik wil zeggen.

Inmiddels heb ik ervaren dat ik ook mezelf kan uitluisteren. Als ik bijvoorbeeld met een onbestemd verdrietig gevoel rondloop dan helpt het als erbij stil ga staan. Mezelf ga bevragen op: wat gebeurt er nu eigenlijk, wat heeft me geraakt of houdt me bezig? Door hardop te praten of gewoon maar beginnen met schrijven wat er in me opkomt, help ik mezelf om mezelf beter te begrijpen. En hoe meer ik van mezelf begrijp en versta, hoe beter ik tot zelfzorg in staat ben!
Vaak hoop ik dat een ander ‘vanzelf’ ziet wat ik nodig heb, maar weet ik het zelf eigenlijk wel? En als ik het al weet, ben ik dan in staat om dat aan een ander te vragen? Hoe regel ik troost, of emotionele steun?

Behalve je eigen gedachtes of gevoelens uitluisteren, kun je ook luisteren naar je lijf. De taal van het lichaam is sterk, de vraag is of we erbij stil willen staan en willen onderzoeken. Iets ligt zwaar op de maag, een blok aan je been, een hart van steen... in de uitdrukkingen zit het al, maar wat doen we ermee? In mijn boek “Uitpijnen” schrijf ik er meer over.

In alle gevallen gaat het om boodschap en betekenis naar buiten brengen, je stem van je hart en van je lijf woorden te geven. Koningin Maxima benadrukte het al: praten praten praten, om zo depressie of erger te voorkomen. Als iQ Coach en als haptotherapeut doe ik me best om op alle lagen uit te luisteren. Want hoe fijn is het om echt gezien te worden, dat levert altijd vitaliteit op. En vitaliteit is een bijdrage aan gezondheid in de breedste zin van het woord. Soms gaat het via tranen of boosheid, geeft niks. Dat hoort er soms gewoon bij!

Dus als je even geen coach of therapeut in de buurt hebt , of als praten niet goed lukt, wat denk je van de uitdaging om jezelf eens ‘uit te luisteren’? Wieweet levert het je meer vitaliteit op dan je van te voren had kunnen bedenken!

Meer lezen over dit onderwerp?

Zie andere relevante blogartikelen