Het innerlijke kind: regenboogleeftijden

“Het lijkt wel of ik een kind ben, soms”, vertrouwt een cliënt me toe. Ik ken deze man nu een klein jaar. Hij is 41 jaar en gediagnosticeerd met ASS. De diagnose is nog vers, en hij ontdekt nog steeds nieuwe invalshoeken van zichzelf.

Op zijn leeftijd is hij echt geen kind meer, zou je zeggen. Dat klopt, hij is een man met veel levenservaring, heb ik gemerkt. In zijn verhalen gaat altijd veel wijsheid schuil. Hij heeft een scherpe blik op het leven en op veel gebeurtenissen in de wereld.

Met name in zijn emoties herkent hij een kind. Zijn emoties zijn vaak heftig en overweldigend. Als volwassen man vecht hij ertegen, omdat hij niet kinderlijk en onbeheerst wil overkomen. En ook, omdat hij weet dat de meeste mensen er negatief op reageren. Hij is in zijn leven al erg vaak afgewezen, gecorrigeerd en veroordeeld. Erg pijnlijk, vernederend en vaak onterecht. Zijn frustratie daarover is enorm. Hij voelt zich onbegrepen en mist het begrip voor zijn kant van het verhaal.

In het afgelopen jaar heb ik veel naar hem geluisterd en ben ik voortdurend meegegaan in zijn verhaal. Zonder tegenspraak, zonder oordeel. Dat geeft hem telkens weer rust. Voor een korte tijd weliswaar, want nieuwe prikkels verstoren zijn rust meestal weer snel.

Naar aanleiding van zijn opmerking over zijn kinderlijke kant vertel ik hem over de regenboogleeftijden van Martine Delfos. Zij is ASS-expert en legt in haar boeken een glashelder verband tussen ASS en de verschillende ‘leeftijden’ die in 1 mens met ASS samen kunnen komen. `Leeftijd’ kun je hier opvatten als mate van rijping. De emotionele ‘leeftijd’ kan enorm achter lopen bij de werkelijke leeftijd. Zo kan een volwassen persoon met ASS de emotionele rijping hebben van een kind.

Een onnodig gevecht

Als coach ben ik gefascineerd door het innerlijke kind in volwassen mensen. Elk volwassen mens, met of zonder ASS, heeft een innerlijk kind. Belangrijke herinneringen, oude pijn, diepe overtuigingen, onbewuste reflexen en ongeremde emoties komen vaak voort uit het innerlijke kind. Bij iemand met ASS kan het innerlijk kind zich wel sterker laten gelden en meer op de voorgrond komen.

Ook persoonlijk ben ik vertrouwd geraakt met mijn eigen innerlijke kind en dat heeft me veel rust en inzicht gegeven. En dat was ook nodig ook. Toen ik me namelijk nog niet bewust was van mijn innerlijk kind, vocht ik er vaak tegen, zonder dat ik het wist. Ik mocht van mezelf niet zwak of emotioneel zijn. Dus vocht ik tegen stress, angst, paniek. En ook tegen onhandigheid en onwetendheid. Ik moest controle hebben en houden. Zo dwong ik mezelf om in de pas te lopen. Daarmee deed ik mezelf lange tijd geweld aan. Dat stopte langzaamaan toen ik mijn innerlijk kind leerde ontdekken, waarderen en accepteren. Ik ben er achter gekomen dat mijn innerlijke kind van nature niet in de pas loopt en dat hij niet primair correcties nodig heeft (en misschien wel nooit!), maar eerst veiligheid en acceptatie. Dan kan hij leven, zich hechten aan mensen en gezond opgroeien.

Begrip en acceptatie

Even terug naar mijn cliënt. Stel nu eens, dat een volwassen man een innerlijk kind in zich heeft, een emotioneel deel met de rijping van een 3-jarige! Dan heeft hij geen afwijzing, correctie en veroordeling nodig, maar eerder acceptatie en begrip. Dat begrip is er meestal niet. Van een 41-jarige verwachten we iets anders dan van een 3-jarig kind. Dat vinden de meeste mensen ook ‘logisch en normaal’. We hebben dan ook geen begrip voor een kinderlijke emotie bij een volwassene. Het is een automatisme van de meeste mensen om een volwassene te behandelen als iemand die tegen een stootje kan en die volledig voor zichzelf kan zorgen in emotioneel opzicht. Maar dat sluit niet goed aan bij mijn cliënt. Hij heeft begrip en steun nodig. Dat betekent overigens niet, dat hij betutteling en ongevraagd advies nodig heeft, want met zijn verstand is niets mis. Vaak wordt de denkfout gemaakt, dat iemand die op ons kinderlijk overkomt hulpeloos en onwetend is, maar dat is in dit geval een groot misverstand. Hij is alleen erg gevoelig, bang, verdrietig, eenzaam en soms ook erg uitbundig, enthousiast en ongeremd. Gedrag van een kind, maar wel in een volwassen man met volgroeide wijsheid.

Zie andere relevante blogartikelen