Skip to main content
Herman de Neef
Herman de Neef
Herman de Neef is existentiefilosoof en zet zich in om tot meer inzicht en begrip van de gevolgen van autisme op het leven te komen. Deze gevolgen zijn er vaak levensbreed, levenslang en levensdiep, ofwel tot op existentieel niveau. Onderzoek en verdieping in de existentiële gevolgen dragen daarom structureel bij aan meer inzicht en begrip.

Stress, emotie en veerkracht

Stress, emotie en veerkracht

Bij stress, emotie en veerkracht moet ik denken aan de 5 basisregels die Liliana Mayo hanteert in haar autismecentrum in Lima, Peru. Martine Delfos sluit hier haar boek “Autisme vanuit een ontwikkelingsperspectief” (2013) mee af:

  • Behandel me met respect
  • Behandel me als een mens
  • Luister naar me
  • Doe dingen met me
  • Verwacht dingen van me

Dit sluit aan op wat de uitgangspunten zijn van het denken en werken vanuit de PILLAR-methodiek: de menselijke behoefte aan erkenning en de behoefte om meer uit het leven te halen.

Vanuit stress, emotie bezien en de impact en heftigheid ervan zijn mensen rondom iemand met autisme en evengoed hulpverleners vaak geneigd om iemand te behoeden voor situaties en activiteiten die te belastend zijn.
Hetgeen op zich begrijpelijk is. Menselijkerwijs ben je geneigd iemand te beschermen als je ziet dat die pijn heeft of verdriet.
Dit leidt tot iemand te willen beschermen en te adviseren iets te vermijden of niet te doen. Zo wil je voorkomen dat iemand geconfronteerd wordt met teleurstellingen, tegenslag en verdriet en met alle stress en emoties die daarbij komt kijken.

Menselijkerwijs is dit begrijpelijk, maar hoe eerlijk is dat?
Het leven kent ontegenzeggelijk en onvermijdelijk zijn uitdagingen. Het is een illusie om te denken dat je verdriet, rouw, teleurstelling, mislukking kunt vermijden.
Sterker nog: veerkracht, zelfvertrouwen en de opbouw van levenservaring kun je alleen verwerven als je leert op te veren na tegenslag en door het leven aan te gaan.
Wie zijn wij als hulpverlener om dit onze cliënten te ontzeggen?

Vaak is de standaard reactie van een hulpverlener op een cliënt die bij herhaling dezelfde fouten maakt of tegen mislukkingen aanloopt, dat deze zijn adviezen in de wind slaat, steeds weer in dezelfde valkuilen loopt en weigert zijn beperkingen te accepteren.
Als je echter beseft dat iemand een diep menselijke behoefte heeft om meer uit het leven te halen en daarmee dus vanuit mogelijkheden denkt, werkt het dan om vanuit de beperking te reageren?

Als je op deze manier denkt, en dan verwijs ik graag naar de vijf uitspraken hierboven, zijn de volgende twee vragen interessant om over na te denken. Sluit je hierop aan met vermijden en beschermen? Of doe je dat eerder door iemand te helpen met het aangaan van de uitdagingen van het leven?

Voor het functioneren en verbeteren van onze website gebruiken wij gebruiken cookies.

Cookie instellingen

Om onze website te analyseren en verbeteren gebruiken we cookies.
Functionele Cookies Altijd ingeschakeld
Functionele cookies zijn nodig voor het functioneren van de website.
Analytische Cookies Ingeschakeld
Met analytische cookies kunnen wij (geanonimiseerde) gegevens verzamelen over het gebruik van onze website om die voor jou te optimaliseren.
Marketing Cookies Uitgeschakeld
Wij gebruiken marketing cookies voor het bijhouden van hoe onze bezoekers de website gebruiken.