Op Kerstvisite: “Het zou je kind maar wezen (jeah, jeah, jeah, jeah)”

“Het zou je kind maar wezen” luidt het refrein van een lied uit de televisieserie “het Schaep met de 5 pooten.”. En dat denken heel veel mensen als ze dat kind met autisme zien, dat op een verjaardag alleen maar aan moeders rok hangt of zich weer eens vreselijk aanstelt bij het afscheid na afloop van een verjaardag.

Of ze denken: “nogal logisch, wat wil je met zulke slappe ouders, ik zou dat gehang nooit tolereren”.

Hoe kan ik helpen?

Misschien herken je jezelf in het bovenstaande? Dan heb ik een tip voor je. Jij kunt vanaf nu een rol spelen en bijdragen dat een Kerst, verjaardagsbezoek of familiebijeenkomst een volgende keer net even makkelijker verloopt voor deze ouders en hun kind. Stap de eerstvolgende keer eens op deze ouders af en vraag: wat betekent dit voor jullie, hoe kan ik helpen?

Verjaardagen en visites kunnen fikse beproevingen zijn voor ouders met een kind met autisme. Je kunt je dan soms afvragen: waarom doen ze het? Ouders kunnen amper met anderen praten en het kind heeft er ook niets aan. Soms is het belangrijk het toch te doen. De enige manier om te leren en te ontwikkelen is namelijk het doen.

Bij kinderen met autisme is bijvoorbeeld vaak sprake van een gedeeltelijke en/of langzamere ontwikkeling. Een kind kan dan verbaal sterk lijken, soms hier zelfs voorliggen op andere kinderen, maar zich op andere fronten trager ontwikkelen. Hierdoor zie je vaak het autisme niet en baseer je je oordeel op wat je ziet en begrijp je het gedrag niet, zoals dat vanuit het onderliggende autisme verklaard kan worden.

Kinderen met autisme en hun ouders 

Een driftbui bij een achtjarige met autisme kan herleidbaar zijn tot dat van een driftige peuter. Hoe heeft die peuter geleerd dat aan alle verjaardagen een eind komt? Niet doordat ouders dan maar geen verjaardagen bezoeken, maar door gaandeweg te leren dat er op een gegeven moment een einde komt aan het feest.

Hetzelfde met een kind dat een hele verjaardag aan moeder blijft hangen. Wie zegt er dat dat kind dit niet leuk vindt? Een verjaardag (of een Sinterklaas- of Kerstfeest) is vaak onvoorspelbaar, er gebeurt veel en vaak onverwacht. Dit bevordert niet dat iemand die dit moeilijk vindt, zich hier makkelijk veilig voelt of overzicht heeft. Vlakbij moeder is dan misschien wel de beste, meest veilige plek.

Denk niet dat er niets gebeurt. Een kind kan vanuit deze veilige positie misschien wel heel erg genieten. Ondertussen kijkt het en observeert het. Na een paar keer gaat het patronen zien, voelt het zich meer vertrouwd. Dit opbouwen kan alleen door er te zijn. Dus wie weet een volgende verjaardag of over vijf verjaardagen?

Oordeel niet te snel

Vandaar mijn tip: oordeel niet te snel, kijk door het uiterlijke gedrag heen en stap op iemand af. Maak duidelijk dat je iemand steunt en dat je begrip hebt voor de situatie. Het maakt minimaal dat ouders zich minder alleen voelen staan. Bijkomstig werkt het zo dat als ouders voelen dat er meer begrip is, zij zich meer kunnen ontspannen. Een kind met autisme voelt dat vaak perfect aan. De kans dat het de veiligheid van moeders rok los durft laten wordt dan weer net wat groter.

Prettige Feestdagen! 

Zie andere relevante blogartikelen