Regie terugnemen: "Ik voel me in de hoek gedrukt, dat wil ik niet dus ga ik…"

Een van mijn eerste cliënten die ik ondertussen al vele jaren begeleid is H. Deze begeleiding is een mooi voorbeeld van levens- en jobcoaching zoals het bedoeld is: levensbreed (over alle aandachtsgebieden van zijn leven) en levensdiep (van praktisch tot begeleiding tot zingeving).

Een levensplan 

We lopen wekelijks (o.a. langs de Kromme Rijn bij Utrecht) en bespreken dan wat er die week in zijn leven speelt. Rond de opvoeding van zijn kinderen, zijn relatie, zijn werk. Hoe hij zich kan opstellen, kan communiceren, ‘uit zijn spoor’ kan komen, op tijd kan komen, voornemens kan realiseren, enzovoort. Veel van wat we bespreken wordt vastgelegd in zijn levensplan. Een zelfgeschreven levenswerk vol inzichten, scenario’s en schema’s die hem helpen groeien en toepassen wat we bespreken. Bijzonder als je zo lang en zo intens als coach met iemand in zijn leven mag oplopen………

Een van zijn voornemens die al heel lang op vervulling wacht is het schrijven van een artikel of boek.

De regie terug nemen

We brainstormen en spreken regelmatig samen over hoe hij stappen kan zetten om deze wens dichterbij te brengen. Zo heeft hij onlangs een schrijfcoach gezocht en gevonden. We bedenken samen ook een eerste concrete stap op weg naar het schrijverschap: ik vraag hem of hij een blog voor de iQ nieuwsbrief wil schrijven over een van de inzichten die hij heeft opgedaan in onze gesprekken. Dit wil hij graag: hij besluit zijn ervaring uit te werken over hoe hij heeft geleerd zelf regie terug te nemen als hij zich slachtoffer voelt. Het geeft een prachtig inkijkje in hoe levenscoaching hem helpt het leven aangenamer te maken. Goed bezig joh! Met vallen en opstaan:  Goed bezig!

In de praktijk

Cliënt H:

Het is het weekend, het is mooi weer, de boodschappen zijn gedaan, vrouw en kinderen zijn weg of zitten boven, dus ik ga lekker in de tuin zitten met een biertje en een bak chips. Even is het rustig… Dan hoor ik de eerste lachsalvo uit de tuin van de buren aan de rechterkant, de buurvrouw heeft er weer lol in. Ik ken haar al jaren, maar erger me nog steeds aan haar daverende gelach. Proberen te negeren dan maar.

De buurvrouw links van ons, die er nog niet zo lang woont, heeft haar ouders op bezoek en het gezelschap is luid en duidelijk te horen. Waarom heb ik nu toch twéé buurvrouwen met een harde stem, die ook nog veel praten? Er begint een baby te brullen.

Ruik ik nu een barbecue? Ja hoor de Franse buurman achter ons heeft ‘m weer aangestoken, echt een liefhebber. Ik snap echt niet wat mensen nou zo geweldig vinden aan barbecueën. Het stinkt en al dat aangebrande vlees lijkt me niet echt gezond. Nou dan maar de deuren dicht, zodat de rook niet ons huis in waait. Oh ja en de ramen boven moeten natuurlijk ook nog dicht.

Als ik weer naar beneden wil gaan, bedenk ik dat ik beter gelijk mijn ‘noise canceling headphones’ kan meenemen, dan ik me kan afsluiten voor de herrie rondom. Ik zet de koptelefoon op en probeer van mijn biertje te genieten. De zoveelste lachsalvo dringt echter toch door, dan maar een muziekje opzetten, dat helpt me wat meer om tot rust te komen.

Ik voel me slachtoffer, waarom moet ik me aanpassen en kunnen de buren lekker hun gang gaan? Niet eerlijk. Dan denk weer aan wat ik in een gesprek samen met mijn iQ levenscoach bedacht. Als ik me slachtoffer van een situatie voel, kan ik de volgende 'mantra' gebruiken:  "Ik voel me in de hoek gedrukt, maar dat wil ik niet dus ga ik…....."!  Zo dwing ik mezelf dan om zelfs iets te bedenken en op de puntjes in te vullen en zo de regie terug te nemen over de situatie. Opeens bedenk ik wat ik kan gaan doen. Ik hoef niet in de tuin te blijven zitten. Ik kan naar binnen gaan of naar een andere plek.

Opeens weet ik het, ik ga een stuk fietsen en een rustig plekje opzoeken! Ik drink mijn biertje op, pak een fles water en stap op mijn fiets. Doei buren, zoeken jullie het verder maar uit, ik ben weg! Het voelt direct minder benauwend. Een beetje op intuïtie fiets ik een bepaalde richting op.

Gelukkig ken ik inmiddels genoeg mooie en stille plekjes, ontdekt tijdens mijn vele fietstochten. Kijk, een bankje bij de Kromme Rijn, daar heb ik nog niet eerder gezeten. Heerlijk hier, lekker in de schaduw, weinig mensen, veel groen en aan het water. Eindelijk rust. Hier blijf ik voorlopig.

Dit blog is in samenwerking geschreven door iQ Coach Ronald Westerbeek en zijn cliënt. 

Zie andere relevante blogartikelen