De zin van het leven

Zingeving, een mooi en makkelijk gebruikt woord. Maar wat is zingeving en waarom is het belangrijk?
Volgens Wikipedia moet het om het volgende gaan:
“Een begrip uit de metafysica, wijsgerige antropologie en de psychologie en betekent het zoeken naar de zin, de bedoeling of het doel van het leven of van grote gebeurtenissen in het leven, of het trachten dit doel zelf te scheppen.”

Het komt dus neer op het “zoeken” naar de zin van het leven. Dit is soms fijn…meer zicht krijgen op het waarom ben ik hier? Wat is de toegevoegde waarde van mijn bestaan? Of is het bestaan toeval?

Het geeft rust als je hier een soort beeld van hebt. Ga ik bijvoorbeeld uit van reincarnatie en ontwikkel ik mij door de levens heen en/of is er een God? Is er een hemel? Of is er misschien na de dood niets meer en is dit eigenlijk wel een rustig beeld.

Tegelijkertijd kunnen dit grote vragen zijn.

Wil je eens meegaan in het volgende scenario

Je hebt jaren therapie achter de rug en er zijn diagnoses, waarnemingen, conclusies en aannames op je los gelaten. Je weet feilloos te vertellen wat anderen vinden dat “mis” is aan jou. Er zijn diverse labels op je geplakt waarvan je zelf niet zeker weet of ze kloppen.

Zelf heb je je aangeleerd om een rol te spelen. Dat te doen en te laten zien wat anderen verwachten, wat je hebt opgemaakt uit de diverse opmerkingen. Intern geluk voel je niet bij deze rol, maar je weet dat je zo het minst opvalt en voldoet aan dat wat de samenleving verwacht. Veel vrienden heb je niet want mensen vinden je vlak en kunnen niet goed hoogte van je krijgen.

Dan komt er een periode dat het je teveel wordt. Je krijgt een burnout, wordt somber en het leven hoeft eigenlijk niet meer voor je. Je wilt rust, misschien wel jezelf zijn en ergens wil je gelukkig zijn, maar het lukt niet. Je weet niet meer wie je zelf bent, wat je leuk vindt, waar je van houdt.

Wie was je eigenlijk in de kern toen je hier op aarde kwam?

Ik ben meerdere mensen tegengekomen, in het werk en prive die zich in meer of mindere mate zo voelen. Hoogdravende betekenissen van zingeving zijn dan veel te hoog gegrepen. Het kleine, fijne, mogen zien en terug naar de kern daar zit een kiem van geluk. Soms is het diep graven, of lopen via omweggetjes om bij de kern te komen. Het begint soms met kleine stapjes: wat vind je lekker om te eten? Welke kleur vind je mooi? Waar zou je graag eens heen willen reizen? Vandaar uit stapje voor stapje uitbouwen zodat de kern zich kan ontvouwen. Soms de therapie, labels en diagnoses van zich afschuddend en ontlerend.

Wat mij als mens, moeder, vriendin, familielid en coach het meest blij maakt van alles is als je weer leven in ogen terug ziet komen. Een echtheid en emoties terug ziet in iemand waarmee je voelt en ziet dat er weer een verbinding tot stand komt met de diepste kern. Ik denk dat je pas stevig het leven in kan als je deze verbinding met jezelf hebt.

Om deze verbinding goed te onderhouden zouden we regelmatig in gesprek kunnen gaan met onszelf en de gevoelens die in ons leven daarbij de ruimte geven. De innerlijke stemmen van iemand zijn soms stilgevallen. Door het leven, ervaringen, commentaar en soms door therapie. Laten we deze stemmen, het innerlijk kind, de innerlijke criticus en alle stemmen die er in ons leven aan tafel uitnodigen en aan hen vragen wat ze nodig hebben om in verbinding met onszelf te blijven zodat we stevig in de wereld staan. We kunnen ze verzekeren dat we inmiddels volwassen zijn, gegroeid zijn en dat we zullen zorgen dat ze er allemaal mogen zijn en zich allemaal gehoord en veilig mogen voelen.

Dit is wat mij betreft zingeving in de kern: het contact met jezelf vinden en houden en deze verbinding inzetten als innerlijk kompas voor ons leven!

Zie andere relevante blogartikelen