Het is bijna zomervakantie!

Voor veel mensen een periode om naar uit te kijken. Relaxen, lekker eten, laat naar bed gaan, uitslapen, leuke dingen doen en vervolgens genieten van een vakantie naar een prachtige bestemming. Hoe fijn is dat? Alles mag en niets moet… 

Helaas ervaart niet iedereen de zomervakantie op deze manier. De overgang van de rommelige laatste schoolweken naar het begin van de vakantie levert stress op. Aan de ene kant is het fijn dat de druk van ‘het naar school moeten’ er af is. Daarmee vallen ook de veilige structuur en de routine van de week weg. Voor kinderen met autisme en-/of ADHD duurt het even voordat ze hun draai hebben gevonden .Voor ouders, maar ook opa’s en oma’s die oppassen, geen makkelijke taak om een nieuwe dagstructuur aan te brengen. 

Maar wat wanneer je als ouder ook zelf autisme en-of ADHD hebt? Dat is dubbelop hard werken. Zelf moet je ook een weg vinden om met alle veranderingen om te gaan tijdens de vakantie.

Onze kinderen zijn ondertussen gezellige pubers. De jongste (ADHD) heeft totaal geen zin in de vakantie. Zij heeft het ontzettend naar haar zin op school. Ze heeft echt behoefte aan deze vaste structuur. Daarnaast vind ze het superleuk om met haar vriendinnetjes te chillen. De oudste (ADHD & ASS) kan daarentegen niet wachten tot het vakantie is. Even niet meer in de taxi naar school, geen moeilijke lessen …gewoon even niets meer dat ‘moet’. Hij spreekt zijn vrienden ‘online’ tijdens het gamen. Helemaal super dat dit kan op deze manier.

Wij maken nog steeds voor de vakantie een planning samen, waaronder een aftelkalender tot de dag dat wij op vakantie gaan. In de zomervakantie gaan wij altijd naar het buitenland met de caravan. Dit hebben wij altijd volgehouden, want of we nu in de buurt gaan kamperen of ver van huis, de problematiek blijft hetzelfde. Veranderingen, nieuwe omgeving, nieuw ritme, veel nieuwe prikkels… 

Onze kinderen ervaren een verre autoreis als iets fijns. In de auto samen, genoeg lekkers en activiteiten mee om te kunnen doen en tegenwoordig extra 4G J. Het voelt voor hen veilig. De nabijheid van ons als ouders is voor hen genoeg. Tuurlijk mopperen ze wel een keer en wordt er wel eens wat naar elkaars hoofd gegooid. De kunst is om rustig te blijven, te ondertitelen wat er gebeurt en vervolgens gaan we gewoon weer doorrr. In al die jaren hebben we ontzettend veel geleerd van alle drama’s die zich in ons gezin op de camping hebben afgespeeld. 

Alles moet in balans blijven. Elke dag er op uit is geen goed idee, hoe mooi de omgeving ook is. Een dagplanning is echt nodig. Vanaf het opstaan tot het naar bed gaan. Alle lege momenten bespreekbaar maken en opvullen. Wat ga je doen in de ochtend op de camping wanneer je wakker wordt? De buren zitten er niet op te wachten dat je kinderen om 8 uur al aan het voetballen zijn. Onze afspraak was dat wij tot 9 uur in de caravan of voortent bleven. Ik kan er wel een boek over schrijven: ‘Autisme en Vakantie’. Wanneer je denkt dat je alles onder controle hebt, gebeurt er wel wat anders. Sociale contacten bijvoorbeeld. Andere kinderen zien aan de buitenkant niet dat je autisme hebt. Dat geldt ook voor mijzelf hoor. Al die sociale praatjes tijdens de afwas, naja, dat kan soms best leuk zijn. Vakantievrienden? Ik snap niet waarom ik alles over mijzelf zou vertellen aan iemand waarvan ik toch weet dat ik die niet weer zal zien. Dat weet ik van mijzelf, contacten onderhouden is niet mijn sterkste kant.

‘Boze buien’ op de camping en mensen die hier iets van vinden! Lekker ongemakkelijk, al interesseert het mij nu echt niks meer! Deze ‘buien’ komen voort uit onzekerheid, onbegrip, onveiligheid, overprikkeling, onduidelijkheid. Het gebeurt, niemand kiest hier voor, het overkomt jullie! Want hoe duidelijk alles ook is, het onvoorspelbare blijft. Bij ons is het jaren geweest dat de oudste niet wou douchen op de camping. Ik vond het belangrijk dat hij ging douchen na het zwemmen, omdat dat hoort. Na het zoveelste jaar heb ik het losgelaten. Het douchen staat op de planning op een vaste tijd.. en ja, je mag douchen in je onderbroek. 

Samen lukt het! Probeer zoveel mogelijk samen te overleggen. Laat plaatjes zien van de plek waar je naar toe gaat en vertel hoe lang het rijden is. Pak samen de spullen in. Overleg wanneer je wat gaat doen en maak geen probleem van extra schermtijd. Zorg vooral ook goed voor jezelf. Je kunt rustig aangeven (visualiseren / time timer) dat je een bepaalde tijd even tijd voor jezelf wil, al is het maar een half uurtje. Bij overprikkeling kun je gebruik maken van een zonnebril, gehoorbeschermers (Loop Earplugs) of fidget speelgoed.

Probeer te accepteren dat het bij jullie anders gaat dan bij anderen. Geniet van de mooie momenten en maak samen geweldige herinneringen! 

Dit blog is geschreven door ervaringsdeskundige Yvonne Doornebosch

Zie andere relevante blogartikelen